Paul heeft een handicap maar werkt wel als kleermaker (CongoForum)

GOMA – De beperkingen, veroorzaakt door het coronavirus, dwingen heel wat Congolezen met een handicap om één of ander beroep aan te leren zodat ze hun families kunnen blijven onderhouden. Een goed voorbeeld is dat van Paul Habumubano Mutembereza, die woont in Goma in Noord-Kivu.

Deze vader van twee kinderen, die een handicap heeft, leefde van de handel tussen Goma (DR Congo) en Gisenyi (Rwanda). Maar die handel viel stil door de sluiting van de grens. Paul bedacht een oplossing door kleren te leren maken tijdens de coronaperiode. Zo kan hij nog altijd zorgen voor zijn vrouw en kinderen, stelt CongoForum vast.

“Na de sluiting van de grens zat ik thuis en had ik het heel moeilijk”, vertelt Paul (39). “Ik had niets om handen. Mijn kinderen gingen vaak zonder eten naar bed, en dat raakte me diep. Maar nu ben ik kleermaker geworden dankzij de lockdown ».

Klanten lokken met de micro

Paul leerden kleren te naaien en gebruikte zijn bescheiden middelen om stof te kopen. Zo kon hij kinderkleren produceren. Hij trekt nu rond in Goma en gebruikt zijn microfoon om klanten te lokken. Als kleermaker kan Paul weer wat geld verdienen en ‘s avonds eten naar huis meebrengen. “De stoffen koop ik zelf. Met mijn kleren schuim ik de stad af om te kunnen verkopen. Iedere avond heb ik nu centen zodat ik mijn kinderen kan eten geven en hun medische zorg kan betalen”.

Ook na de coronacrisis wil Paul best kleermaker blijven. Het juiste materiaal vinden is niet altijd vanzelfsprekend. “Als ik een goeie naaimachine kan vinden, kan ik mijn familie een nieuw bestaan bieden”, zegt de moedige kleermaker. “Ik moedig anderen met een handicap aan om mijn voorbeeld te volgen en ook een beroep te leren, naast het klassieke handel drijven over de grens”.

Naaimachine

Momenteel kan Paul een naaimachine gebruiken van de man die hem het vak leerde. “Met mijn eigen machine zou ik wonderen kunnen verrichten. Ik zou dan niet langer moeten bedelen in de straten van de stad. Ik hoop dat er mensen van goede wil te vinden zijn die me willen helpen om een eigen naaimachine te hebben”. Paul glimlacht : “Al mijn vrienden met een handicap zien nu dat je voor je familie kan zorgen ondanks je lichamelijke toestand”.

In Goma en heel wat andere Congolese steden wordt er weinig of niets gedaan voor mensen met een handicap. Heel dikwijls hebben ze geen andere keus dan te bedelen op straat en op de markt. Anders kunnen ze niet overleven.

© CongoForum – Paulin Munyagala, 23.12.20

Beelden – bron : CongoForum

Leave a Comment

You must be logged in to post a comment.